Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ

Τις δύσκολες μέρες , που βιώνουμε , με την κάθε καινούρια μέρα να φαντάζει χειρότερη από την χθεσινή και εξ ίσου αδιέξοδη με τις μελλούμενες , θυμώνω με το έλλειμμα Δικαιοσύνης ! Τα σκληρά μέτρα , που αποκαλύπτονται όλο και πιό αναποτελεσματικά ..Οι οικονομικοί σχεδιασμοί , που απλά σφίγγουν τις θηλειές στο λαιμό μας και δημιουργούν την αίσθηση του βέβαιου θανάτου από ασφυξία..Το σκληρό δίλημμα της επιλογής ανάμεσα στη Ζωή , που αξίζουμε και μας αξίζει , και μιάς επιβίωσης στερημένης από αξιοπρέπεια και ανθρωπιά .. Η ανεργία και η φτώχεια.. Τα Παιδιά μας και τα Εγγόνια μας , που ήδη βιώνουν πολύ χειρότερες Μέρες .. Και το χειρότερο - η αδιαφορία των Φορολογούμενων Πολιτών μαζί με την αδυναμία των μηχανισμών είσπραξης , που συνεργούν στην εκκρεμότητα των περισσότερων μεγαλο-οφειλών ..Υψηλοί Φόροι , που δεν πληρώνονται στερώντας τα δημόσια ταμεία από πολύτιμο χρήμα .. Αυτό , που καθημερινά αναρωτιόμαστε αν και με πόσες θυσίες θα μας το δανείσουν οι ανεπιθύμητοι Τροικανοί .. Με Σοσιαλιστική Κυβέρνηση τόσο μεγάλη Αδικία γιά τον Λαό μας αποτελεί απαράδεκτηΎβρη !! Γι αυτό δηλώνω Απογοητευμένος , Θυμωμένος , Αγανακτισμένος ..Εύχομαι όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες να καταθέτουμε καθημερινά - εκτός από τα εύστοχα συνθήματα των Αγανακτισμένων - και ρεαλιστικές προτάσεις γιά δίκαιες φορολογικές θυσίες , που θα εισπράττονται στο ακέραιο από όλους ! Μικρούς και Μεγάλους ..

2 σχόλια:

eirini katsa είπε...

Θύματα είμαστε που δεν έχουμε παρά να προσβλέπουμε σε ένα καλύτερο απόμακρο μέλλον και να επιδείξουμε την ιώβεια υπομονή που αρμόζει στην ανημποριά.
Περισσότερο ανυπόφορη ακόμα από αυτή καθεαυτή την (αναγκαστική) συρρίκνωση των βιοτικών επιπέδων του κοινού πολίτη είναι η ευρεία ανακατανομή πλούτου και κοινωνικής ισχύος που επιτελείται στην πλάτη του.
Στο πλαίσιο αυτό, ο πολιτικός λόγος για την κρίση ηχεί κούφιος και ανεπαρκής.
Για την άρχουσα γνώμη η ιδέα της προστασίας και περιχαράκωσης της εθνικής οικονομίας και μαζί της η ιδέα της εθνικής πορείας προς την ανάπτυξη και την προκοπή οφείλουν να εγκαταλειφθούν ως ανιστόρητες χίμαιρες.
Θα μπορούσε να επισημανθεί ότι στη δικαιοσύνη, όπως και σε άλλους τομείς του ελληνικού δημόσιου βίου, ενδημούν καίρια προβλήματα, τα οποία, αθροιζόμενα, στοιχειοθετούν ένα γενικότερο έλλειμμα στην έγκαιρη, αντικειμενική, ανεπηρέαστη και αποτελεσματική απονομή της.
Όλα αυτά έχουν ήδη δρομολογήσει μια τροχιά παρακμής, που θα γίνεται ολοένα πιο αισθητή με την πάροδο του χρόνου.
Εάν θέλουμε να αντιστρέψουμε την τροχιά αυτή, πρέπει να βρούμε, ως πολιτική κοινωνία, το θάρρος για ριζοσπαστικές λύσεις και μάλιστα χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση....
Για να μπορούμε να αισιοδοξούμε!!!
Αλλιώς...???

Καλό μήνα κ.Αριστοτέλη!!!
:))

Αριστοτέλης Ζαμπετάκης είπε...

Καλό μήνα Ειρηνούλα ! Πόσο σωστά και δίκαια είναι όλα όσα επισημαίνεις.. Ναι , η Ανάπτυξη θα έπρεπε να είναι άμεση προτεραιότητα ! Οσο γιά τα χρέη των μεγαλο-οφειλετών και φοροφυγάδων ιδού πεδίο δόξης λαμπρό! Με συμβάσεις έργου και με μικρό ποσοστό της οφειλής , που βέβαια πρώτα θα έχει εισπραχθή , ως αμοιβή και η ανεργία θα μπορούσε να μειωθή και τα δημόσια έσοδα να αυγατίσουν !

Δημοσίευση σχολίου